Исправено одење на две нозе -како структурата ја одредува функцијата

Одењето е една од најсложените способности на човекот. Кај здраво дете одењето доаѓа спонтано, негде после првата година,откако детето претходно поминува неколку фази- контрола на главата, влечење, седење, лазење на напред и на назад, одење на колена , стоење.  Бидејки одењето е нешто кое очекувано се случува , никој не го анализира подлабоко и не го поврзува со промените кои се случуваат со структурата на телото. Без исклучок секој знае дека за детето да прооди треба да порасне, од раѓање никој не оди. Што тоа растење значи, не е многу важно кога имаме здраво дете, но кога имаме дете со церебрална парализа и други проблеми со моториката, растот и развојот на телото и тоа како треба да се подложи на анализа, за да се разбере суштината на проблемот- зошто детето не може да оди или има ограничувања во одењето.

Дека структурата ја одредува функцијата , неспорен доказ имаме во еволуцијата на човекот. Скелетниот ситем доживувал различни трансформации, се додека не се создаде скелетен систем со кој модерниот човек- хомо сапиенс,  развил бипедална локомоција односно  исправено одење на две нозе.

Шимпанзата повремено можат да одат исправени на две нозе, но , нивниот скелет не е адаптиран за правилно одење на две нозе.Кај прачовекот  развиен е скелетен систем кој подржува одење на две нозе. Тој скелетен систем , еволуира за на крај да се добие скелетен систем кој го има денешниот човек, со чија помош човекот може да оди и да трча долги растојанија.

Череп 

Цртеж од череп на шимпанзо , прачовек и  човек 

Рбетот кај шимпанзото се поврзува со задниот дел на главата, држејќи ја главта  под одреден агол . Кај прачовекот таа врска рбет- глава еволуира, и рбетот се поврзува со главата под черепот, со што прачовекот добива шанса да ја стабилизира главата при одење на две нозе.
И на крај, кај човекот, односно кај сите нас кои имаме функција одење и трчање, врската рбет -глава е  под черепот ,центрaлно поставена, со што се овозможува цврсто држење на главата при одење на две нозе , и секако поголема флексибилност.
Тоа што забележуваме од сликата е еволуција на формата и големината на черепот , како и еволуција во формата и големината на вратните пршлените.

 Токму заради таа врска глава - врат, ние ја држиме главата исправена и кога ползиме , а шимпанзата не.

Рбетни кривини 

Кривината на долниот дел од рбетот, лумбалната кринина, го абсорбира шокот кој се создава при одење на две нозе. Лумбалната кривина на рбетот  е поседниот чекор во еволуцијата на човекот. Шимпанзото ја нема. Лумбалните пршлени се поголеми од останатите пршлени на рбетот, за да му дадат потпора на горниот дел од телото при стоење . Исто така, лумбалниот дел од рбетот е најподвижен, има способност за флексија, екстензија, ротација, и навалување на страна.Овие карактеристики овозможуваат одржување рамнотежа при одење и голема флексибилност на човековото тело, движења на горниот дел од телото независни од долниот дел .Човекот е единственото суштество кое  е благословено со толку голема слобода во движењата.

Рамнотежа- движење на горниот дел од телото независно од долниот 

Надкоеница 

Надколеница кај шимпанзо, прачовек и човек. 

Врската , обележана со стрелка на сликата, кај шимпанзата е кратка, па затоа мускулите на колкот не можат да се контахираат доволно за да обезбедат доволна подршка за одење на две нозе.
Додека пак кај нас, третиот приер, таа врска е поцврста. Основата на е посилна , самиот влез во карлицата е подлабок, со што се овозможува полесно абсорбирање на реакцијата од земјата кога се создава при чекорење.

Силата на реакција од подлогата кај човекот завршува во колкот, кај шимпанзата во рамената. Затоа ние можеме да одиме исправени,а  шимпанзото не

Подколеница 

Подколеница кај човек, прачовек и шимпанзо

Очигледна е разликата во формата и големината на коленото кај човекот и шимпанзото. Ние можеме да одиме исправени на две нозе долги растојанија , а шимпанзото не може , затоа што силната констукција на коленото, ни овозможува држење на тежината на телото на една нога  при чекорење.

Карлица

Карлица и стапало кај шимпанзо, прачовек, човек

Очигледни се трансформациите кои ги доживеала карлицата во текот на еволуцијата. Илијачните коски- големите коски на карлицата се смалуваат и заоблуваат и вдлабниваат, како по целата должина, така и по пределот на колкот. Сакрумот (делот меѓу големите коски)е исто така раширен и пеодлабочен. Овие трансформации на карличниот дел, му даваат стабилност на карлицата при стоење на две нозе и чекорење. Долгнавестата карлица на шимпанзото е прилагодена за четвороножно одење.

Од изнесеното лесно се заклучува дека исправеното одење на две нозе  е вештина која човекот ја стекнал благодарение  на промените кои настанале во структурата на телото на  неговите предци. Карлицата, коските и зглобовите на нозете , формата и големината на карлицата, лумбалната кривина, вратните пршлени , черепот - сите овие делови и врските меѓу нив задоволуваат одредени услови за да може да се постигне исправено одење на две нозе. 

          Сосема природно следи прашањато-Каква е врската со церебралната парзализа?!
АБР го застапува ставот- Структурата ја одредува функцијата. Со резултатите докажува дека промените во структурата доведуваат до промени ву функциите.

А што фали на структурата на децата со церебрална парлиза или со било какви ограничувања во моториката?!

Карлица на 5 годишно дете со церебрална парализа 

Кога ќе је погледнеме рентген снимката од карлицата  и кога ќе споредиме со сликата под неа, карлица од шимпанзо, прачовек и човек, ќе забележиме дека оваа снимка не личи на ниедна од дадените примери. Оваа снимака  е снимка на недоразвиена карлица. Карлица која е тесна, во која илијачните коски се спослнати и немаат длабочина. Натколеницата е со недооформен врат и глава .

Тоа е една карлица, која не задоволува ниеден услов за да му даде подршка не телото при исправено одење на две нозе. Нема потреба да се гледа дали мозокот е здрав или оштетен , доволна е оваа снимка за секој од нас да заклучи дали детето со ваква карлица оди или не.

карлица и натколеница на шимпанзо , прачовек и човек

Ако се анализираат 1000 деца со церебрална парализа, кај сите 1000 карлицата ќе  е тесна. Тоа е една општа слика за лицата со церебрална парализа. А проблемот е во то што телото уште од почеток на животот не фатило чекор на нормален раст и развој,  не растело и не се развивало според законите на природата, и во рамките на пропорцииите кои се добиени со еволуцијата. Често родителите велат, па детето има 5 години, треба да оди.Да, според календарската возраст би требало да оди, но , за жал  пропорциите на раст и формирање на неговото тело не задоволуваат за календарската возраста. 

Откако недвосмилено е потврдено дека структурата ја одредува функцијата сега прашањето е :

Што може АБР да  направи ?

Со АБР телото почнува да расте на поприроден начин. Тоа што природата не можела да го направи, го прави АБР. Детето, телото  буквално еволуира.

1. Менување на формата и големината на черепот, 

-ослободување, дооформување и зајакнување на вратните пршени, 

- промена на врската глава -врат

Промени за 1 година АБР 

2. Формирање на лумбална кривина на рбетот, со што горниот дел од телото добива можност да се движи независно од долниот  дел од телото, и детето може да се држи кога го туркаат, додека птреходно, не смао што не можеше да се држи кога го туркаат , туку и кога одеше препреките на патот му беа тешки за совладување. 

И уште неколку прекрасни детали , во контектс на текстот:Ве молам забележете колку е раширена и променета формата на карлицата, колку се променети нозете и колената. 

Рамнотежата е состојба на телото!

Се надевам дека текстот со сите факти ќе ви отвори еден поинаков видик за проблемите со моториката кои ги има вашето дете со церебрална парализа, и дека ќе ви помогне  да ги разбрете подобро причините зошто детето не може оди. Причината не е сигурно неговата мрзеливост, причината лежи во неговите структурални недостатоци, кои вие со вашата работа можете да ги промените.
Ви благодрам за вниманието!