Генетски пореметувања, Даунов синдром

Во последните години , бројот дијагностицирани на генетски пореметувања, синдроми, е во постојан раст.
Во минатото , овие нарушувања беа сместени  под еден ист чадор, заостанување во психомоторниот развојот, а Дауновиот синдром е едно од најстарите откриени хромозомски нарушувања.
Денес , дијагнози се ставаат, но ако нема лек, за родителот самата дијагноза , ништо не значи.
Додека медицината е заинтерисирана да најде лек, за кој можеби ќе требаат долги години анализа, набљудувања , тестирања ,  родителот е заинтересиран како , сега , да му помогне на  своето дете, како ова дете да се вклучи во живот и да му се олесни истиот. Во овој дел, во смисол подобрување на квалитет на живот,  АБР може многу  да помогне на уникатен начин. Од сите синдроми , најголемо искуство имаме со деца со Даунов синдром.

За да го објасниме проблемот на генетските пореметувања , користиме една аналогија.
Да споредиме со архитектонска градба, конструкција. Замислете дека фабриката која ги произведува градежните блоковите (цигли,тули), не ги произведува во стандардна форма, наместо да имаат форма на квадар, имаат изобличена форма, или наместо да се тврди и суви, или дуру и малку се недопечени. Токму затоа, нивно автоматско составување во правилен структурален аранжман , не е возможно.Архитектонскиот проект го имаме, но материјалот за градба не ни е стандрадниот.
И што да се прави, ако погледнеме од другата страна, помеѓу  циглите има малтер, кој ги поврзува, и ако погледнеме било која стара куќа или стар мост, ќе забележиме дека се изградени од многу камења , различни по форма, големина и квалитет. Поврзани се меѓусебе, со малтер, и сите дупки измеѓу, пополнувани се со малтер, како би се создала цврста конструкција.

Како оваа анaлoгија ја поврзуваме со генетските пореметувања?
Генетските пореметувања во самата клетка, ја прават поинаква од нормалната клетка, и во тој смисол, ние тука ништо не можеме да направиме, фабриката произведува таков материјал.  Кодот кој го носи клетката не можиме да го промениме. Значи градежните блокови не ни се стандардни. Но во глобалниот артхитектонски план, можеме да ги зајакнеме врските и таа нестандрадност да ја компензираме со зајакнување и цврсти врски во самото ткиво, што од своја страна ќе ја зголеми активноста на рецепторите во нервниот систем, што пак резултира со промени во целокупното функционирање на организмот.Токму преку зајакнување на фасцијата и сврзното ткиво, со помош на АБР децата со Даунов имаат неверојатни резултати, па дури и типичните знаци на Даунов исчезнуваат.


Како што и нагласив на почетокот, од сите синдроми, најголемо искуство имаме со Даунов синдром , и на мое огромно задоволство, првото бебе кое започна со АБР во Европа беше токму од Македонија. Ова е малечката Антонија http://abrmakedonija.blogspot.com/2010/03/antonija-abr-pioner-so-daunov-sindrom.html

После Антонија, во програмата се вклучува и Вук на 8 годишна возраст во Октомрви 2010, и тој и денес работи АБР и сеуште воодушевува со напредокот и резултатите.

На подолниот клип, можете да видите како се менува физички,и израснува во згодно момче и како исчезнуваат типичните знаци за Даунов синдром ( на клипот има две деца, поголемото е Вук)

https://www.youtube.com/watch?v=X4xHAxg1048&feature=youtu.be&fbclid=IwAR1rtQxVhA7brjrGANqAV1blkpC6_iE3V-kZJVwmkAaQukXLSovz6RUMa3g


А ова е нашиот сладок Јованче:
https://abrmakedonija.blogspot.com/2018/02/blog-post.html

За повеќе информации: www.abrtherapy.com/mk

Спазам од АБР гледна точка

Еден од најголемите проблеми кај церебралната парализа, поврзан со мускулите  е спазамот или спастицитетот. 

Класичниот начин на справување со спазамот е борба со спастичниот мускул, инхибирање на спазамот на најразлични начини ( истегнување, инекции со ботокс,вградување баклофенски пумпи,медикаметозна терапија со мускулна релаксанти, операции и сл. ) Меѓутоа, искуството покажува дека овие процедури или треба да се изведуваат на дневна база или да се повторат на неколку месеци , затоа што спазамот се враќа , а како што детето  расте,  станува се поизразен.

Зошто  е тоа така?

Во следното видео, на линкот подолу, Леонид Блум објаснува како АБР гледа на спастичниот мускул.( има превод, притиснете CC)

Спазам - Церебралната парализа во 21 век

АБР успешно се справува со спастичните мускули, без операции, без болка, без медикаметозна терапија.

 Како е тоа можно? 

За да се реши проблемот, прво треба да се разбере. Да се разбере зошто се јавува спастицитет кај децата со церебрална парализа , важно е да се погледне поголемата слика. 
Важно е да е знае дека скелетните  мускули никогаш не се активираат изолирано. За да се изведе движење, секогаш има мускул лидер( главен протагонист, кој го започнува движењето) и  мускул - следбеник  на спротивната страна од зглобот, кој го следи движењето, ја регулира брзината и на крајот на амплитудата врши запирање на движењето, како не би дошло до оштетување на зглобот.... 

Кај примерот со спастичната рака , проблемот е во слабоста на следбеникот од спротивната страна, и спастичниот мускул се наоѓа во ситуација и да го води и да го следи движењето. 

Блум: "Следбеникот на другата на страна е во исклучително лоша состојба

Постои драматична слабост  на другата страна

Било да  го гледаме мускулот или лигаментите или врските меѓу кожата , масното ткиво и поткожните ткива.

Во тој смисол поголемата слика  ни покажува проблем со следбеникот

Се поставува едноставно прашање

Каква информација има  мозокот за ова движење?

Главниот извор на информација кој мозокот го добива за движењето е  врската меѓу промената на должината и притисокот преку соодветните рецептори .

Но кога , постои изразена слабост, во тонусот и врските меѓу слоевите (кожа, масно ткиво, сврзно ткиво, мускул, коска) тогаш и екстензорите кои треба да го следат движењето на флексорите едноставно не се доволно регистирани во мозокот .

Кога вака ќе погледнеме на работите,разбирањето за тоа што се случува на другата страна

скратената и спастичната,се менува комплетно

Бидејќи сега, наместо “ лош  “ спастичниот мускул станува супер херој кој и го изведува движењето и го штити- блокира како одбрамбена реакција, односно, ја работи и својата работа и работата на останатите мукули кои треба да учествуваат во движењето, но не учествуваат, затоа што не се доволно регистрирани во мозокот. "

Со АБР ја зајакнување на слабата страна, со што таа станува попрепознатлива за мозокот,пожива и поактивна, а тоа пак му овозможува на спастичната страна да се опушти, а како структура да се пополни.

Морам да кажам дека во последно време , доста внимание се обрнува на зглобовите, преку бандажирање со соодветен материјал, кој овозможува непрекината стимулација и по неколку часа(се дури се носат завоите со материјалот кој е во нив). 
Повеќе информации на  www.abrtherapy.com/mk 
FB: Terapija ABR 

Невролошки аспект на движењата од АБР гледна точка

Родителите на деца со церебрална парализа, исправени се пред еден голем предизвик. Очекуваат дека, ако едно движење се повтори , доволен број пати, мозокот ќе го научи, и потоа детето ќе биде во состојба правилно да го изведе тоа движење. Кога се во прашање полесни форми, децата добиваат ограничени функции воглавно базирани на компензации, но кога се во прашање потешки форми , и покрај бесконечните повторувања, движењето едноставно не се добива.
Зошто мозокот не може да научи и да го изведе движењето?

Од невролошка гледна точка , нервниот систем ги усогласува телесните активности  , управува со нив , ги контролира и регулира мускулните контакции, секрецијата на ендокрини и егзокрини жлезди. За да може нервниот систем да ја изведува својата работа, прима инфомации од телото , од рецепторите (приемниците) кои се специјализирани за реагирање на разни типови дразби. Особено важни за движењата се проприорецеторите кои се лоцирани , вглездени, во: меснатиот дел на скелетните мускули и тетивите, зглобовите, вклучувајќи ги зглобните чаури и лигаментите, во лавиринтните во внатрешното уво(вестибуларните ) и  вратните зглобови ( вратните проприорецептори).
Проприорецепорите во зависност од тоа каде е наоѓаат, реагираат на промената на должината на мускулот, напрегањето на мускулната тетива, промена на механичкиот притисок во зглобвите, промената на положбата на телото во просторот ( кога треба да се реагира соодветно за да се одржи рамнотежата) и сл. и испраќаат соодветни информации до мозокот, кој па соодветно реагира.
Кога се работи за здраво , цврсто и добро развиено тело, врските кожа-поткожно ткиво- сврзно ткиво- мускул- коска се силни и добро развиени,тонусот на секој слој е добар,  и затоа рецепторите се цврсто внездени на својата локација, и  прво можат да ги регистрираат промените , а потоа тие  информации непречено да ги испратат до  мозокот , кој правилно ги регистира . Секое делче од нашето тело е правилно и целосно запишано  во мозокот, па и реакцијата која следува е координирана и правилна.

Кај децата со церебрална парализа , тоа што го забележуваме е следното:
-тенка кожа со лош квалитет,
-слаб тонус на на кожа и поткожни ткива
-скоро непостоечко поткожно масно ткиво
-изразено слаби врска меѓу кожата- поткожните ткива-мускул-коска
Како што и можите да видите на сликата.

Тоа значи дека и рецепторите кои се сместени во оваа регија, кои би требало да се цврсто и стабилно вгнездени, заради лошите врски , слабиот квалитет на ткивото  и лошиот тонус,ниту имаат стабилност, ниту можат  да регистираат притисок, следствено не можат да го информираат мозокот за промените. Затоа оваа регија останува слабо запишана во мозокот, а со тоа изостануваат соодвените, очекувани реакции.

Оваа анализа ни дава одговор на прашањето зошто и после милион пати повторено движење , мозокот не успева да го научи движењето- едноставно е, рецепторот не може во целост да ги регистрира промените и затоа изостанува и соодветната очекувана реакција од мозокот.

За да може мозокот да ја добие потребаната информација, неопходно е рецепторите да ги регистрираат локалните промени, а тоа е возможно само ако се промени тонусот на слоевите  и врските меѓу слоевите , започнувајќи од кожата, па надолу се до коската.
Дали е тоа возможне-  се разбира дека е!

Со помош на АБР ,
-се менува квалитетот на ткивата,
- врските кожа-поткожни ткива- масно ткиво- мускул-коски се зајакнуваат ,
и со тоа и самите рецептори добиваат можност да ги регистрираат промените кои настануваат во одредена регија, и да сигнализираат до мозокот,  со што и самата регија станува поприсутна и попрепознатлива за мозокот.

А подобрите врски во телото , секогаш придонесуваат за  подобра функицја .